Pepermunt maken met de medicijnman
Voetballer of influencer worden, daar kan een basisschoolleerling zich wel iets bij voorstellen. Maar medicijnen maken? Farmaceut MSD uit Oss nam de uitdaging aan om deze wereld voor onze leerlingen tot leven te laten komen.
Op basisschool Hertogin Johanna V in Oss staat een groepje kinderen rond een tafel, met daarop een pan kokend suikerwater. Een jongen houdt een thermometer in de pan. Hij moet ervoor zorgen dat het ingedikte water niet aanbrandt. Zijn klasgenoten kijken gespannen toe hoe de temperatuur richting de kritieke grens van 130 graden Celsius stijgt: het moment waarop de siroop kan worden afgegoten en tot een grote plak pepermunt kan stollen. Een meisje heeft haar pen in de aanslag, want zij moet straks deze stap aftekenen op een formulier, waarop het hele proces in maar liefst 32 stappen is onderverdeeld. ‘Hadden jullie gedacht dat je voor een stuk pepermunt zoveel stappen moet doorlopen?’, vraagt Cees Lambregts van MSD. ‘En stel nu dat je geen pepermunt maakt, maar een medicijn. Waarom is het dan zo belangrijk om al die stappen precies te omschrijven, bij te houden wie wat heeft gedaan en dat dan door iemand anders te laten controleren?’
‘Ik heb ooit overwogen om leraar te worden, en op een dag als vandaag weet ik weer waarom.’
Terwijl Cees en zijn collega Raymond de groepjes kinderen door het pepermunt productieproces loodsen, zijn hun klasgenoten een lokaal verder bezig met een andere opdracht: een nieuw medicijn bedenken dat de wereld beter kan maken. Ze komen met prachtige ideeën op de proppen, vaak geïnspireerd door waar ze in hun eigen familie of vriendenkring mee in aanraking komen: van een medicijn dat dementie helpt voorkomen tot een anti-agressie pil. De groepjes werken hun ideeën uit op de school laptops, compleet met een ontwerp voor de verpakking, waarna ze hun voorstellen aan gastdocenten Cees en Raymond mogen presenteren.
Zijn de MSD’ers erin geslaagd de kinderen aan het denken te zetten? Cees sluit af met een vraag- en antwoordronde. De ene na de andere vraag wordt op hem afgevuurd: wat hij het leukste vindt in het werk, hoeveel nieuwe medicijnen MSD elk jaar maakt, wat je moet kunnen om bij MSD te komen werken, of hij als kind dit werk ook al wilde gaan doen… Cees is zichtbaar en oprecht verrast door de hoeveelheid én kwaliteit van de vragen en geeft de klas daar een welgemeend compliment voor. “Ik heb ooit overwogen om leraar te worden’, zegt hij even later. ‘En op een dag als vandaag weet ik weer waarom.”
(Foto: Frank Zwinkels)
